ریتم نو | سایت خبری - تحلیلی موسیقی ایران و جهان

ریتم نو: پنجشنبه شانزدهم مهر سال جاری در «فرهنگسرای ارسباران»،نشست « خانه ترانه » با اجرای« افشین یداللهی »برگزار شد.در این جلسه ،برخی به منظور در معرض نقد قرار گرفتن توسط کسانی چون «مهدی ایوبی»، «صابر قدیمی»، «علی توده فلاح» و...اشعار خود را قرائت کردند و در پایان_پس از خوانده شدن اشعار_«سینا سبکرو» به همراه گروه  خود به اجرای موسیقی پرداختند.

«افشین یداللهی» پس از سلامی کوتاه ،بلافاصله از «شیما سلطانی» خواست تا شعر خود را برای حاضرین در جلسه عرضه کند؛با اتمام اثر او،«مهدی ایوبی» به یک بند اشاره کرد که از نظر او و دیگر منتقدان جلسه_در حوزه ی معنایی _ آنقدر مستحکم نبود.علاوه بر این «ایوبی» اعتقاد داشت کلمه ی قدغن مناسب این بند نیست.وی اضافه کرد: البته که روایت کار شما در آمده است  و به جز پایان بندی شما کار بدی نشنیدیم، بنده با پایان بندی شما موافق نیستم. ترانه‌ا‌ی که خوانده شد ترانه‌ای است که قابلیت اجرا شدن دارد اما به نظر من باید روی پایان بندی دقت بیشتری خرج شود.

در این میان فردی ناشناس گفت: شاید کلمه ی «خفغن!؟» شاید هم «خفقن» یا ...برای جایگزین کردن کلمه ی «قدغن » مناسب باشد!به نظر می رسید ایشان مزاح می فرمایند و جمع هم به شوخی گذشت.اما باید بگویم هرچقدر جلسه جلوتر می رفت شوخی یا جدی‌های ایشان هم بیشتر می شد به طوری که برای اولین بار «یداللهی» با کمال احترام  گفت: ببخشید فکر می کنم نظرات شما ربطی به آثار نداشته باشد. بنده در این سالها چنین نقدهایی را نشنیده ام،لازم نیست دوستان در مورد هر اثر نظر بدهند. با این وجود وقتی آقای ناشناس نه تنها به حرفای عجیب و غریبب خود پایان نداد بلکه رکاکت کلمات خود را در خصوص نقدِ؟اشعار بالا برد ،«یداللهی »مجبور شد از نظر دادن او در خصوص آثار جلوگیری کند. حتی با این وجود هم شاهد برخی جملات خوب است ها و افتضاح است ها و...ی او بودیم که موجبات خنده ی حضار را فراهم می کرد.فکر می کنم به خواسته ی خود هم رسید:مطرح شدن به هر قیمت!

«امین حق نظری» دومین نفری بود که قرار بود شعر بخواند؛«علی توده فلاح» در خصوص اثر قرائت شده گفت: گرچه وزن و قافیه ایرادی نداشتند اما باید بگویم شما از دم  دستی‌ترین قافیه‌ها استفاده کردید. من انتظار داشتم با انتخاب این قافیه‌های ساده با تصاویر و تعابیر ویژه‌ای رو به رو بشوم اما متاسفانه این گونه هم نبود.دوست ندارم مضمون را نقد بکنم اما فکر می کنم در بیت«حتی یه بار محض رضای خدا     نخواستی که آدم حسابم کنی»دیگر دوره ی این حرفها تمام شده ،حتی دیگر دبیرستانی ها هم از این تعابیر استفاده نمی کنند به شما هم پیشنهاد می کنم از این بیان این مسائل دوری کنید.

«مهدی ایوبی»در مصرع«یادته با هم هی قرار گذاشتیم» ضعف معنایی مشهود است بهتر بود می گفتید:«یادته با هم چه قراری داشتیم» ضمن اینکه پسه و دلواپسه قافیه نیست!

«صابر قدیمی» بیان داشت:در گذر زمان برخی کلمات به خودی خود مستقل می شوند_به عنوان مثال کلمه ی دشمن که از دو واژه ی دش،به معنای مخالف +من تشکیل شده است اما امروزه کلمه مستقل است_(مثال زده شده ،برداشت نویسنده از صحبت های قدیمی بود)

همان طور که «تاریک» و «نزدیک» امروزه قافیه هستند «دل واپسه» و «اینجا پسه» هم قافیه هستند.

«ایوبی»گفت: با گسترده شدن یک کلمه از لحاظ دستوری می توان آن را با هم ریشه اش هم قافیه کرد.اما این کار را نکنید.علت وجود قافیه چیست؟مگر چیزی به جز خوش آهنگ کردن متن است با این کار لذت و زنگ قافیه کمتر می شود.

«یداللهی» اظهار داشت:در بندِ«گفتی یه روزی ما به هم می رسیم   همه به هم رسیدن اما ما نه...» تکرار دو «ما» به موسیقی کار ضربه ی بزرگی زده است و آنجایی که گفتید «کوه به کوه می رسه آدما نه» گویی با کژتابی معنایی رو به رو هستیم که انگار فقط این دو شخصیت پرداخته ی شما آدم بودند چون به هم نرسیدند.

«فاطمه ترسا» نیز شعر خود را قرائت نمود تا «مهدی ایوبی» به چند تصویر ویژه در این اثر اشاره کند.اما اضافه کرد:بیت آغازین شما شروع خوبی  محسوب نمی شد و برخی ترکیب ها مثل«مهرای کور» پختگی لازم را نداشتند.نکته ی بعدی صدور گروه واژگانی« جنگ جهانی » است.انگار این بند برای ترانه ای دیگر باشد چرا که فضا سازی مناسبی برای این صدور کردن صورت نگرفته است.

«محمد قلی نسب» دیگر کسی بود که شعر خود رابرای حضار خواند. «مهدی ایوبی» بیان داشت هفتاد یا هشتاد درصد کار سالمی است! اما «شب به شب قهوه بی تو یعنی سرد» ضعف معنایی دارد. ضمن اینکه بازی زبانی شما با کلمه ی قهوه ای فاجعه است.باید به بازخوردها هم کمی توجه کنید«مثلا درو دیوار قهوه ای» تصویر خوبی برای مخاطب به همراه ندارد.نکته ی دیگر آنکه فضایی را در متن به وجود آورده اید که نمی توان دریافت با قهوه خانه روبه رو هستیم یا کافه!

در بیت«ابر اومد بباره اما باد   بغض کرد  صدامو شیشه پوشوند» ارتباطی بین مصرع ها پیدا نکردم.

«علی توده فلاح» گفت: گویی بسامد بالای واژه ی «قهوه» برای رساندن هیچ مفهومی استفاده شده است.گاهی وقت ها مولف می داند می خواهد چه بگوید اما پرداخت او آن طور که باید گویای درون او نیست.درحقیقت شما مخاطب را در نظر نگرفته اید.به همین دلیل باعث شده است که برداشت من از متن شما جمله‌های پراکنده‌ای باشد که ربط آنچنانی  به هم ندارند.

«مهدی قلی نسب» نیزشعر خود را قرائت کرد تا «ایوبی »بگوید:موجز و سالم عمل کردی و همه چیز به قدر کافی پرداخت شده بود.شروع خوبی هم داششتی.استفاده قافیه ی میانی در این اثر، خوب بر جان شعر نشسته بود.پایان بندی هم غافل گیرانه بود که ضربه ی خوبی را به مخاطب وارد می کند.

«محمد خاکی زمانی»شعر خود را خواند تا «توده فلاح» بگوید:ترکیب «تازه های تکراری» انقد جالب نیست می دانم می خواستی آشنایی زدایی انجام بدهی اما ...

کلمه ی «عینهو» نیز با توجه به بافت واژگانی این اثر قابل قبول نیست.

«صابر قدیمی» بیان داشت:تلاش او برای ایجاد فرمی بدیع قابل تقدیر است اما به نظر می رسد در جاهایی با گسست روبه رو شدی.به عنوان مثال جایی می گویی پوچ می شوم و جایی دیگر می گویی با زمین خوردن بزرگ می شوم.به نظر من این تضادها باعث لطمه زدن به سیر روایت شده است.

به نظر می رسید«هانی ملک زاده» آخرین نفری بود که قرار بود شعرش نقد شود.«صابر قدیمی» ضمن تعریف از نگاه و تصاویر او گفت: شاید این آثار خلاف جریان بازار ترانه به حرکت خود ادامه بدهند.

اما بعد از پخش ویدئویی طنز راجع به نقد اشعار،به تهیه کنندگی«حامد جواد زاده»،«نیلوفر امجدی» شعر خود را خواند.«غفوریان» در این خصوص گفت: به لحاظ احساسی با ترانه‌ی خوبی رو به رو شدم اما نه اتفاق ویژه‌ای در بیت‌ها دیدم نه در قافیه‌ها کشف آنچنانی مشاهده کردم که امضای شخصی شما در آن نهفته باشد.

بعد از او«علیرضا کیانی»«داود رحمت اللهی» «علیرضا شاکرانه» «امیر حسین حنایی» «مهدی ایوبی» «صابر قدیمی » و... به شعر خوانی پرداختند تا جلسه با اجرای «سینا سبکرو» پایان بگیرد.

در ادامه بیننده عکس های «امین رجبی» از نشست خانه ترانه باشید

منبع : ریتم نو

نویسنده : فرزین پاک طینت